Boško Atanacković – Monografija

Dugogodišnji opus Boška Atanackovića stvaran je u sprezi dvostruke profesionalne vizije akademskog slikara i inženjera vazduhoplovsva. U sočan, čulan svet svojih slikanih biomorfnih oblika on je uveo stroge geometrijske strukture, sekvencijalne modularne citate primenjivane u strukturalnoj analizi avionskih konstrukcija, stvarajući tako iznenađujući slikarskii hibrid, likovne prizore raskošne senzualnosti a zatim i geometrizirane metalne konstrukcije sa jakim energetskim, čulnim nabojem.

Atanackovićevo slikanje je način najintimnijeg uživačkog iscrpljivanja erotskog iskustva izvan potrošnje žestokih emocija, izvan fascinacije odblescima erotskih prizora i najdalje od svih ja snih modaliteta simbolizama, čak i od svih rodnih razlika. Čulnost se tu ne opisuje niti modulira, ona ističe, to je slikarstvo koje erotske fantazije transformiše u sveopšte senzualno prožimanje.

Takvoj aistorijskoj ćulnosti, najdaljoj od provokacije, nije potrebna slobodoumnost, ona se zasniva na nesvakidašnjoj prisnosti sa zanatom, na potpunoj prirodnosti – na jednostavnom iskazivanju sreće u slikanju kao rasplodnom mešanju.

U skladu s tim, i identitet njegovih metalnih konstrukcija, zasnovan je koliko na formalnoj, kompozicijskoj gradnji toliko i na tradiciji post-konstruktivističke tensegrity estetike – na aktiviranju fizičkih sila zatezanja i napetosti, pritisaka i zbijanja čije je uravnotežavanje u završnom likovnom obliku, prvorazredan zalog estetskog prijema celine.

Njagovo projektovanje i izrada bespilotnih letelica ekstremna je varijanta traganja za šansama takve inženjerske skulpture. Umesto konfiguracije letelice sa optimalnim aerodinamičkim karakteristikama, njegov je cilj letelica sa karakteristikama uslovljenim i likovnim eksperimentisanjem, zasnovana na pravu opstanka izvan masovne produkcije bespilotnih letelica – na pravu potvrđenom

relevantnom stručnom istorijsko-tehničkom ekspertizom ali i visoko likovnom osobenošću. Njihovo začinjanje u autorovom likovnom jeziku, naime, daje im pravo na opstanak izvan klase dizajnersko-inženjerskih proizvoda i njihovih maksimalistički postavljanih tehničkoh zahteva.

*

Кnjige Razglednica i Zapisi, Atanacković je zamislio kao iscrpnu slikovnu i poetičku autobiografiju. Dopunjujući se, one zaslužuju pažnju kako zbog neuobičajeno informativnog kataloškog pregleda dugogodišnje slikarske i vajarske produkcije, tako i kao dokument o profesionalno krajnje neobičnom, složenom, izvornom poetičkom izrazu, jedinstvenom u našoj kulturi.

 

Ljubomir Gligorijević